Welkom bij  dorpswebsite Abbenes.net!!

Dodenherdenking Abbenes-Buitenkaag indrukwekkend

Dodenherdenking, ieder jaar weer. Ieder jaar op 4 mei weer even stil staan bij al die mensen die de oorlog niet hebben overleefd. Al die mensen die voor de vrijheid hebben gestreden of al die mensen die zomaar uit huis werden gehaald en nooit meer thuis kwamen.  Vanuit Abbenes en Buitenkaag liepen de mensen naar het monument tussen de twee dorpen in bij de A44, waar de omgeving door de politie werd afgezet. Aanwezig was ook wethouder Hoek van gemeente Kaag en Brasem en mevrouw Mariëtte Sedee van de Haarlemmermeer.

Na de inleiding door Jaap Homan werd de Last Post gespeeld en volgden 2 minuten stilte. Door alle aanwezigen werd onder begeleiding van drumfanfare Altesa uit De Zilk het Wilhelmus gezongen. De kinderen van de scholen De Tonne uit Abbenes en St. Willibrorus uit Buitenkaag droegen mooie gedichten voor.

Het thema van de Dodenherdenking was 'persoonlijke verhalen'. Ze worden nog steeds verteld, verhalen die ons ontroeren, schokken, verbijsteren, doen beseffen hoe goed we het nu hebben.

Door wethouder Hoek werd verteld hoe zijn vader en oom zich verstopten bij een razzia. Ze kropen snel in de keuken onder de vloer, nauwelijks ruimte om adem halen. Kleed erover en muisstil zijn. Dat is op zich al vreselijk angstig, het kan een kwestie van leven of dood zijn. Maar toen het kleine neefje van 1½ vrolijk op de plaats begon te dansen waar de mannen verstopt zaten, zo van 'hier zitten ze!', moet het helemaal vreselijk zijn geweest. Gelukkig liep dít verhaal goed af, ze werden niet gevonden.

 

Het volgende verhaal liep helaas niet goed af. Anton Zekveld gaf de gesneuvelde mannen, waarvoor het monument is opgericht, een gezicht. Letterlijk, door foto's van de mannen te tonen, maar ook figuurlijk, door over hun levensomstandigheden en familie te vertellen. Deze drie mannen, Albert Hoekstra, Johan van der Hulst en Ben Lenderink, zaten in het verzet en wilden voorkomen dat de Duitsers de Haarlemmermeer onder water zouden zetten. Daartoe hadden zij met de auto van boer Van Reeuwijk spullen vervoerd. Onverwacht kwamen de Duitsers echter de auto van Van Reeuwijk vorderen. En vonden de spullen. Eén van de mannen was er direct bij, de andere twee zaten in de schuur verstopt, maar werden gevonden. Van Reeuwijk zelf vluchtte door het land naar familie aan de Huigsloterdijk. Het personeel had er niets mee te maken en mocht gelukkig naar huis (o.a. Koos Verbaas, de latere melkboer). Daarop werden de drie mannen tegen de schuur gezet en gefusilleerd. Bij het monument stond de steen, die destijds op die plek in de muur van de schuur werd gemetseld.





Door Gemeenten, Dorpsraden, Oranjeverenigingen en scholen werden kransen gelegd. Hierna liepen alle aanwezigen met bloem in een defilé langs het monument. Hopelijk vergeten we ze nooit, de afschuwelijke verhalen uit WO II. Waardoor we zullen beseffen hoe mooi en kostbaar vrijheid is.

Opbellen
E-mail
Info