Dodenherdenking 2023: besef van de strijd voor de vrijheid actueler dan ooit
Gelukkig worden door de dorpen Abbenes, Buitenkaag en Kaag nog ieder jaar op 4 mei diegenen die in de Tweede Wereldoorlog voor onze vrijheid hebben gevochten en dit met hun leven hebben moeten bekopen, gezamenlijk herdacht. Maar ook degenen die op andere plaatsen in de wereld zijn omgekomen in hun strijd voor rechtvaardigheid en vrijheid worden herdacht. Nu er in Europa oorlog woedt en er in andere landen onderdrukking heerst, is het besef dat vrijheid niet altijd vanzelfsprekend is en een groot goed is, actueler dan ooit.
Erik van Dorp -hij heeft een aantal jaren in Abbenes gewoond- hield een indrukwekkende inleiding. De tekst vindt u hieronder. Daarna werd de Last Post gespeeld en hielden we 2 minuten stilte, waarna twee coupletten van het Wilhelmus werden gezongen onder begeleiding van Drumband Altesa uit De Zilk.
De wethouder van Kaag & Brasem hield een korte toespraak. Hij vond het bijzonder om op deze plek te staan waar drie jonge mannen zijn gefusilleerd. En dat is het ook. Zij wilden de bewoners van Haarlemmermeer beschermen en moesten dit met de dood bekopen. Als je daaraan denkt lopen de rillingen over je rug.
Kinderen van de Willibrordus School uit Buitenkaag en IKC De Lente uit Abbenes lazen gedichten voor. Voor Abbenes waren dat Ornella en Evelyn.
 |  |
Ook werd er een krans gelegd namens gemeente Kaag & Brasem en Gemeente Haarlemmermeer en werden er bloemstukken gelegd door de dorpsraden en Oranjeverenigingen uit de dorpen, de schoolkinderen en de Jeugdraad uit Abbenes.
Na de plechtigheid kon iedereen langs het monument lopen en een bloem leggen. Deze bijeenkomst werd goed bezocht door jong en oud, waaronder ook mensen die de oorlog hebben meegemaakt en zelfs daarmee familie hebben verloren. Fijn dat er ook veel jeugd was, ook zij mogen beseffen dat we blij mogen zijn in vrijheid te leven.
Onder de foto's volgt de tekst van de inleiding.
De inleidende woorden van Erik van Dorp":
Morgen vieren we het feit dat 78 jaar geleden een eind kwam aan de terreur die het Duitse Naziregime in de jaren 40 /45 zaaide. Dan is het feest. Maar vandaag herdenken wij de slachtoffers van dat regime. We zijn nu dus in rouw en tonen respect.
Het Duitse regime was misdadig en onmenselijk. Niet alleen eigende de bezetter zich ons land toe. Ook bepaalde ze dat (onschuldige) bevolkingsgroepen niet gewenst waren en werden deze op vaak afschuwelijke wijze uit de weg geruimd. Vermoord omdat je bijvoorbeeld Jood of zigeuner was. Of omdat je een lichamelijke of geestelijke beperking had. Of omdat je behoorde tot wat wij nu noemen de LHBTI gemeenschap.
Vermoord dus omdat je er anders uitzag.
Of omdat je je anders voelde.
Of omdat je niet van nut was voor de maatschappij.
Wij denken nu aan hen, aan de onschuldigen die op barbaarse wijze de dood vonden.
Wij denken vanavond ook aan de moedige mannen en vrouwen, onze verzetsstrijders, die in opstand kwamen tegen de bezetter. Die al die misdaden niet over hun kant lieten gaan. Wij denken aan de soldaten die hebben gevochten om ons land te bevrijden. Die gesneuveld zijn voor onze vrijheid.
Ook in onze kleine gemeenschap in het zuiden van de Haarlemmermeer en aanpalend gebied woonden helden die in opstand kwamen. Ben Lenderink, opererend onder de schuilnaam Flip, Albert Hoekstra, opererend onder de schuilnaam Dick, en Johan van der Hulst, opererend onder de schuilnaam Beer, waren onze plaatselijke verzetshelden.
De Duitsers plaatsten in het laatste oorlogsjaar geregeld explosieven rondom het gemaal “De Leeghwater” met de bedoeling het gemaal op te blazen en zo de polder onder water te zetten. Flip, Dick en Beer wisten deze explosieven steeds weer te saboteren en konden zo voorkomen dat de Haarlemmermeerpolder weer het Haarlemmermeer zou worden, de Waterwolf, waarin vele mensen hadden kunnen verdrinken.
Helaas werden deze drie helden, door verraad van een aantal landwachters, door de Duitsers opgepakt, 100 meter van deze plek, op de boerderij van de familie van Reeuwijk die daar toen stond. Ben was 26, Albert was 21 en Johan was 19 toen zij op 8 september 1944 zonder pardon werden gefusilleerd. Zij moeten geweten hebben van het risico van verzet tegen deze meedogenloze bezetter, maar desondanks gingen zij de strijd aan.
Dit monument werd onthuld op 28 juli 1945 ter nagedachtenis aan deze jongens. Voor ons staan zij symbool voor al diegenen die hebben gestreden en daarbij zijn omgekomen.
Die zijn gesneuveld voor onze vrijheid.
Om te kunnen zijn wie we zijn.
Om te kunnen denken wat we willen.
Om anderen te respecteren om wie ze zijn.
Om verdraagzaam te zijn.
Om vredig met elkaar te wonen in dit prachtige land.
Duurbetaalde vrijheid die we moeten koesteren.
Waar we zuinig op moeten zijn.
Dat zijn we verschuldigd aan degenen die we vandaag herdenken.
Zij die hun leven gaven voor ons!
