Oud-inwoonster Abbenes werd in augustus 100 jaar !!!
Normaal klinkt het niet zo complimenteus, oud-inwoonster, maar in dit geval kunnen we dat woord gerust gebruiken: mevrouw Rie van der Schinkel-Vos bereikte op 8 augustus 2015 de leeftijd van 100 jaar!
Een van de eerste dingen die ze zegt: ik had niet gedacht dat ik zó oud zou worden, 100 jaar…. Maar ook: ik kan minder onthouden. Dat verwondert ons niets, uw verslaggever heeft er nu al last van en is nog maar net over de helft.
Rie Vos werd geboren in Rijnsburg en woonde in haar jeugd langs de Vliet. Het gezin telde vijf kinderen, waarvan Rie de jongste was. Haar vader had een bollenbedrijf en de bollenschuit lag voor het huis in de Vliet. Ze kan zich nog herinneren dat ze een keer thuis kwam en het zo vond stinken in huis. Dat kwam van het aanmaken de kachel volgens haar vader. Het gezin ging naar bed, maar ’s nachts werd ze wakker gemaakt door haar vader dat moeder ziek was, maar zelf was ze ook niet lekker en heeft buiten op straat bij zitten komen. Het gezin ontsnapte aan een (koolmonoxide?) vergiftiging.
Ook kan mevrouw zich nog herinneren dat ze ’s nachts een harde klap hoorde. Het bleek dat het stadhuis van Leiden in brand stond (1929). Haar vader, brandweercommandant in Rijnsburg, was al naar Leiden om te blussen met zijn korps, maar het was zo ijzig koud, dat het bluswater al bevroor zodra het de gevel raakte. Zij herinnert zich na die verwoestende brand nog de enorme ijspegels die aan het stadhuis hingen.
De jonge Rie ging niet naar de huishoudschool, zoals gebruikelijk was in die tijd. Haar vader vond dat ze het koken wel van haar moeder kon leren en liet haar naar de Modevakschool gaan, waar ze met mooie cijfers voor slaagde. Volgens haar lerares zou Rie echter nooit haar brood daarmee kunnen verdienen, omdat ze véél te precies was en zodoende niet genoeg productie zou hebben. Maar toch is het een goede investering geweest, want mevrouw van der Schinkel heeft altijd voor haar gezin de kleding genaaid, zelfs jassen. Dochter Corrie kan zich sommige kledingstukken uit haar jeugd nog goed herinneren, omdat ze zo mooi waren gemaakt.
Op de Oranjefeesten in Rijnsburg leerde Rie haar latere echtgenoot kennen: IJsbrand van der Schinkel uit Abbenes. In de oorlog trouwden ze en gingen in Abbenes bij de zaak van IJsbrand wonen, de bakkerij en bakkerswinkel aan de Hoofdweg, waar nu de kippenboer is. Mevrouw stond in de winkel en haar man bakte het brood en ging langs de deuren. Ze kregen zes kinderen, vijf dochters en één zoon. Haar ouders waren toen inmiddels al overleden op 59 en 63 jarige leeftijd. Ook de bij haar in huis wonende zus overleed op zeer jonge leeftijd. Dat waren verdrietige gebeurtenissen in haar leven.
Het huis aan de Hoofdweg was helaas niet winterproef: bij vorst bevroren onmiddellijk alle leidingen. Maar, zoals dochter Corrie vertelt, voor de kinderen was het wel een fantastisch huis: ze hadden twee zolders, zowel boven het huis als boven de bakkerij met o.a. een schommel, rekstok en ringen, waar het heerlijk spelen was. Volgens mevrouw Van der Schinkel staat één van de oorspronkelijke bomen er nog steeds.
Een grote passie van mevrouw Van der Schinkel was zingen. Nu durft ze het niet meer aan vanwege haar stem (ze zou die stem het liefst een spuitje olie geven), maar vanaf haar 10 de jaar zong ze al. Tijdens haar huwelijk heeft ze ook op het koor van Abbenes gezeten. Ze was sopraan, maar studeerde ook alvast maar de partij van de tenoren in, want ze werd vaak gevraagd daar even bij te springen ter ondersteuning van de heren!
Het kerkkoor van Abbenes heeft aan veel concoursen meegedaan en ook veel prijzen gewonnen. Helaas weet niemand meer waar deze prijzen gebleven zijn. Mevrouw van der Schinkel herinnert zich nog dat ze eens in Bennebroek gingen zingen. Ze zaten met z’n allen in de tram, maar die kon niet tegen de hoogte opkomen. Dus moest het koor uitstappen en liepen zij met z’n allen zingend achter de tram aan, wat een prachtig schouwspel bood voor de omstanders.
Mevrouw van der Schinkel was altijd bezig: in de winkel, de huishouding, kleding maken, maar ook handwerken deed ze graag. Ze laat een in kruissteek geborduurd schilderij zien, waar wel 75 kleuren in zitten, een enorm gepuzzel. Maar ze kon ook auto rijden, dat deed ze zelfs graag: “en beter dan pa!” Ook ging ze samen met haar vriendin Jo van der Maden op vakantie.
In 1986 overleed haar man IJsbrand. Mevrouw verhuisde voor enkele jaren naar de Dr. Heijelaan en in 1990 ging zij, hier door haar buurvrouw op geattendeerd, een appartement in Rustoord te Lisse bewonen met een mooi uitzicht op de Heereweg. Sinds half juli woont ze op een woongroep, waar ze haar eigen kamer heeft, maar waar wel gezamenlijk wordt gegeten. De zorg is er uitstekend, “ik zit hier best” zegt mevrouw. Alleen mist ze wel het bezig zijn. Haar (schoon)kinderen komen gelukkig veel bij haar op bezoek of om te helpen, waar ze heel dankbaar voor is.
Nog enkele herinneringen aan Abbenes:
-Van der Beek aan de Hoofdweg Westzijde (voorbij de brug richting Leiden, de woning staat er niet meer) had als eerste televisie: het halve dorp ging er tv kijken
-Vroeger was er nog kermis op Abbenes, vanaf de Heijelaan liep een pad naar het weiland van Baars
-In Abbenes waren diverse winkels, zoals aan de Heijelaan Verduin (groentenboer), Korsuize (drogist), Kroon (kruidenier), van der Luit; aan de Hoofdweg Sjoek van der Meer (stoffen), Daan Schalk (manifacture en blibliotheek), van der Voet, den Butter (kolenboer), Reigersberg (postbode en fietsenmaker)Kroon (smid) en Kroon (boer). En in de Sophialaan Verbaas (melkboer).
-Op de vraag of ze het ‘volkslied’ van Abbenes kent waarin deze kleine ondernemers voorkomen, schudt ze nee, maar als er dan enige regels worden ingezet, zingt ze mee!
Om met een wijze uitspraak van mevrouw van der Schinkel te besluiten:
“Je kan het leven niet krijgen zoals je het graag zou willen”.